De kern van alle dingen
is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen.
Ons lied is kort en broos.
En donker zingt mijn bloed,
van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen
Gods stilte tegemoet.
Felix Timmermans, Adagio, 1945-46
1 opmerking:
Dag Meneer De Schepper (wat een mooie, uitdagende naam!)
Ik verdwaalde toevallig op je site, en als muziek-besmette (en zeer actief in de koorwereld)zet ik hieronder - in voorzichtige bescheidenheid - een kort gedicht van mij dat reeds uit 1996 dateert, en dat een zingende vriendin becommentarieerde met de mededeling dat het iets vertelde over haar eigen zang-ervaring. Groetje!
MUZIEK
drie kwatrijnen
Muziek. Een wolk van klanken. En niets méér.
Geen troost, geen uitzicht, redding. Zelfs geen hopen
laat zij toe. Zij is. Geen enkel zeer
verzacht in haar. Zij zingt. En houdt mij open.
***
Muziek. Voor even. En de wereld ligt
onaangetast. Maar wat verdwenen is
vermomt zich als herinnering. Gezicht
van licht en klank. Wij leven van gemis.
***
Muziek. Omdat het moet. Herhaalde vlucht
die altijd weer mislukt. En de meander
van mijn denken ondertussen. Lucht
van vroeger. Ik hervind mij. Ik verander.
jos stroobants
18 december 1996
Een reactie posten